Bourgondië voor Dummies.

In 732 versloeg Karel Martel de Sarrazenen in Poitiers, of zoals Coluche het zei " Charles Martel arrêta l'Islam .. à moitié!"
Maar waar l'Histoire de France stilzwijgend aan voorbijgaat is de Slag van Poitiers van 1356 waar Jean Le Bon, roi de France, zijn koninkrijk verspeelde aan de Engelsen.

Hij had nochtans dapper gevochten met zijn jongste zoon Philippe aan zijn zijde. Het ventje, 14 jaar, riep altijd maar: "Hardy Père.. zodat de koning van Engeland hem Philippe le Hardy noemde..


Philips de Stoute (le Hardi)

Samen hebben ze een paar jaar gevangen gezeten in Albion tot het losgeld betaald werd; de Regent was niet haastig…
Uit dankbaarheid schonk Jean le Bon aan zijn zoon, die zijn lot gedeeld had, het Hertogdom Bourgondië "en Apanage" dwz (ik moest even in mijn Larousse kijken) dat als er geen rechtstreekse mannelijke telg in de familie kwam, het hertogdom terug naar de Franse Kroon ging.
Stamvader van ons Bourgondisch huis, Philippe Le Hardi (Philips de Stoute) was een slimmerd. Jullie kennen het spreekwoord "Als uw vader niet rijk is daar kan je niet aan doen, maar als je schoonvader niet rijk is dan ben je maar een zielepoot."
Philippe trouwde dus met de dochter van Lodewijk van Male, rijkste erfdochter uit le Royaume de France: Marguerite III de Flandre, riche héritière présomptive des comtés de Flandre, d'Artois, de Rethel, de Nevers.
Schoonvader Lodewijk van Male had het goede idee om vroeg te sterven zodat onze Filips één van de meest belangrijke "Sires des Fleurs de Lys" werd.
Dat heeft hem, en zijn opvolgers, niet belet van de Franse Lelie te bedriegen door met aartsvijand Engeland te heulen, men had immers de Britse schapenwol nodig voor de lakenindustrie in Vlaanderen…


Filips de Stoute had een zoon, Jan zonder Vrees.

Jan zonder Vrees (Jean sans Peur)

Jan was een ruziemaker, moeide zich te veel met de Franse politiek, gebruikte zelfs la Reine Isabeau als buikspreekster (beetje zoals Joëlle dat nu is van Elio), kreeg daardoor dauphin Charles tegen die samen met zijn Armagnacs hem doodgewoon vermoord hebben.

Exit Jan maar hij had een zoon: Philips de Goede (weet je nog, broodheer van Jan van Eyck),


Philips de Goede (Philippe le Bon)

Philips kende de basisregel van de goede manager, mij nog discreet toegefluisterd door André Vlerick: geen scrupules hebben!
Hij aarzelde dus niet, dat weet je al, om Jan van Eyck aartsgevaarlijke missies te geven.
Nog een staaltje van zijn kunst? Hij liet Jeanne d'Arc arresteren en overleveren aan de Engelsen. Waarom? Nogal wiedes: De Fransen waren aan 't winnen en de invoer van de schapenwol kwam in het gedrang. It's the economy stupid…
Het was ook een goede psycholoog want om zijn munt te slaan vertrouwde hij de mercantiele West-Vlamingen niet; hij liet dat liever doen door Gentenaars, in het Gravensteen. De straten in die buurt heten nu nog de Geldmunt, de Langemunt…

Philips de Goede verwekte ook een zoon, weet je ook al, Karel de Stoute (in onze geschiedenis zijn het allemaal goede of stoute. Hardi of Témeraire is minder verwarrend.)


Karel de Stoute (Charles le Téméraire)

Maar… Le Téméraire had … een dochter: Maria van Bourgondië en dus moest hij het graafschap Bourgondië terug geven aan Frankrijk wat hij natuurlijk niet deed.
Le roi de France Louis XI lijfde het dus maar terug in met Picardië erbij als intrestje.

Karel de Stoute, die van zijn rijk dat zich nu uitstrekte van het Ijselmeer tot aan de Alpen, een keizerrijk wou maken -zoals onder Karel de Grote Lotharingen- kon dat zo maar niet laten gebeuren en trok ten strijde, gepakt en gezakt met al zijn schatten. De Zwitsers pakten zijn schatten af en de Fransen zijn leven in de Slag bij Nancy.
Gewoonlijk sneuvelden staatshoofden niet, zij lieten zich gevangen nemen en kwamen vrij voor losgeld. Le Téméraire dus wel; ze hebben zelfs goed moeten zoeken op het slagveld om hem te vinden. Eén van zijn mignons heeft zijn naakte lijk, half opgevreten door de wolven, herkend aan zijn kloten: hij had daar een genitale afwijking.


Maria van Bourgondië

Maria van Bourgondië is nu "La Fiancée de l'Europe" en doet de machtshebbers likkebaarden.
Een roofvogel aast op "Le Grand Héritage": 't is een arend met een dubbele kop, één die kijkt naar Hongarije, één die kijkt naar Oostenrijk Het is de Arend van de Habsburgers: Keizer Maximiliaan van Oostenrijk haalt de buit binnen.

Als je nog eens een receptie of een trouw meemaakt in de Pacificatiezaal van ons mooi Gents Stadhuis kan je heel de evolutie op de muurfresco's volgen, van Lodewijk van Maele tot Keyzer.Kaerl, kleinzoon van Maximiliaan.