Gent
krijgt een nieuwe brug aan het Handelsdok.
Waar is
dat?
Aan Dok
Noord. Als je langs het Rabot de
“Plezante Veste”, de Blaisantvest, neemt met links het glazen Paleis van
Justitie en altijd rechtdoor kart kom je er. Rechtsaf gaat het langs de oude
ACEC gebouwen naar de Dampoort. Rechtdoor liefst niet of ge zit ge in ’t water:
daar komt de Handelsdokbrug. Aan
de overkant is de Afrikalaan.
Waarom?
Het is
het ontbrekend stuk van de Kleine Stadsring; het zal de Dampoort ontlasten en
de verbinding maken met de
toekomstige nieuwe wijken aan de oude dokken. De brug werd al sinds de jaren
negentig aangevraagd maar de onteigeningen vielen nogal lastig. Nu is de kogel door de kerk: Minister
van Ruimtelijke Ordening Muyters gaf toelating op 26 september ; de brug moet
klaar zijn tegen 2017.
De brug
heeft al een naam de VERAPAZ-brug.
Verapaz
is een provincie in het Midden Amerikaanse Guatemala.
Guatemala,
de mislukte poging van Leopold I om er de eerste Belgische Kolonie van te
maken. Veel Gentse armoezaaiers
trokken er heen in 1843; het werd een ramp…
----------------------------------------------------------------------------
1523 - 1697
Pedro de
Alvarado, Spaanse Conquistador begint zijn strooptocht in het gebied van de Tolteken,
de elite onder de Azteken en botst op felle weerstand van dat cultuurvolk in de
voorlopers van het Andes-gebergte. In 1550 moeten de partijen vrede sluiten,
een “echte” vrede, in het Spaans “Vera
Paz”. Spanje doet natuurlijk verder met zijn genocide: in
1697 verdwijnt de laatste Maya-staat.
Midden Amerika wordt de ”Kapiteinsgeneraliteit Guatemala” onderdeel van het
Nieuwe Spanje.
1697 – 1821:
Alle
Centraal Amerikaanse landen
vechten voor hun onafhankelijkheid. Mexico gaf het voorbeeld.
Eerst
proberen die landen de ‘Verenigde Staten van Centraal Amerika’ te vormen maar
dat lukte niet, zoals in Europa nu : ze delen zich via burgeroorlogen in zeven Republieken : Belize, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras, Nicaragua en Panama.
In feite is het wel één verenigde
staat, “United Fruit” ¨de z.g.
bananen republieken, onder controle van de U.S.A.. “België is ook een
bananenrepubliek”, zei Professor Vlerick anno 1962, “met dat groot verschil: wij hebben geen bananen”.
1830
België
zoekt een Koning; ze vragen Louis d’Orleans, maar papa Louis-Philippe, Roi des
Français, vindt die job te gevaarlijk want men wil hier een republiek.
Leopold
van Saksen Coburg, is werkloos: hij was kandidaat voor de Griekse Troon maar
werd gebuisd.
Met
piston van uit Engeland (de moeder van Queen Victoria was een prinses van
Saksen-Coburg –Saalfeld) kreeg hij de job. Via Calais werd hij De Panne binnen
gesmokkeld, kreeg een boterham te Veurne en besteeg onze troon (1831).
De nieuwe
Staat had geen geld maar wel kapitalisten die hun jonge koning overtuigden een
“Compagnie Belge de Colonisation” te stichten. Pogingen in Abessinië en
West-Afrika mislukten.
1841
De
“Compagnie” in het Nederlands de
“Belgische Maatschappij voor Volksplanting” beslist om een grondgebied in
Guatemala te koloniseren; aan de lokale edielen maken ze wijs dat de “colons”
een grote haven gaan aanleggen . De Maatschappij, waarvan Leopold een
stilzwijgend lid is, “koopt” het gebied “Baja Verapaz” het lager gelegen deel
van die provincie en neemt een optie op de kustplaats Santo Tomas.
In de
Gentse Haven creveert men van armoede: Nederland heeft het Kanaal
Gent-Terneuzen afgeblokt. De
invoer van katoen is onmogelijk en de eens zo bloeiende textiel industrie is
stilgevallen. Er dreigt opstand.
De Staat maakt propaganda en in1842 vertrekken de eerste vrijwilligers naar
Guatemala waaronder één ingenieur, één geestelijke, enkele militairen en de
rest boeren, ex-textielarbeiders.
Met een
binnenschip varen ze via Antwerpen
hun noodlot tegemoet.
Van de
meer dan 700 opvarenden stierven er tweehonderd op zee. Men telde bij aankomst
nog 542 sukkelaars waarvan binnen
het jaar er 182 omkwamen door malaria. Het avontuur eindigde in 1849. De Belgische belangen werden officieel opgezegd in 1854.
Leopold I
maakte er zich van af door te zeggen “Les Belges ne sont pas des émigrants.”
Met de
cynische spot die de Gentenaars van de Muide kenmerkt zongen ze een paar jaar
later:
Wie goat ’t er mee
naor Verapa
Doar moette ga nie
weeerke
Eten en dreinke op eu
gemak
Sloape gelaak ien
veerke
