HENRY FORD (1863-1947)

HENRY FORD (1863-1947)

Niet de geschiedenis van de auto maar van de man, de manager, de schrijver

Hij werd geboren op 13 juli 1863 in Spring Wells, Michigan, de bakermat van  Vlaamse immigranten zoals zijn  moeder die trouwde met een Ierse boer.

De farms aldaar zijn zo dat de afstand van de brievenbus naar de voordeur zo groot is dat men er tegenwoordig een reisbureau zou voor aanspreken.

Zoon Henry kreeg een stuk grond van zijn vader maar prutste liever aan mechaniek,  als bijverdienste ging hij zelfs bij een uurwerkmaker klussen. Als 16-jarige ging hij werken in een machinefabriek in Detroit.

Gefascineerd door de ontploffingsmotor die Rolf Benz in Europa op wielen zette en noemde naar zijn dochtertje Mercedes, bouwde hij in 1892 zijn eerste automobiel.  Een groep speculanten richtten in 1900 de Detroit Automobile Company (DAC) op om die uitvinding te commercialiseren. Ford werd er hoofdingenieur maar weigerde te dansen naar de pijpen van de financiers en stichtte in 1903 zijn eigen Ford Motor Company met een klein startkapitaal.

Hij was het gauw beu om gestroopt te worden door toeleveranciers. Hij kocht kolen  en ijzermijnen, bossen, kalkgroeven, rubberplantages en alles wat daar tussenligt zoals hoogovens, staalfabrieken, walserijen, machinefabrieken, cement, glas, verf, bandenfabrieken en stichtte natuurlijk ook een eigen  verkoopsorganisatie.  Hij kreeg zodanig veel macht in Amerika dat men er de anti-trust wet moest voor uitvinden.

Op 1 januari 1914 lanceerde hij de serieproductie van zijn Model T.  Voor zijn verblufte raad van bestuur verklaarde hij dat hij de lonen ging verhogen, de werktijd verkorten, werk aan de lopende band ging organiseren  met één doel: alle werkers van Ford moesten de middelen krijgen om een Ford te kopen.

Complete negatie van het Ricardo-principe: minimum loon voor maximum winst.

"Il créa le capitalisme du progrès social, dirigé non vers le profit  immédiat mais vers la création de richesses collectives.  Après Henry Ford, l'ouvrier se trouve associé au développement de l'entreprise; il  est partie intégrante du marché et le marché est souverain".  (Louis Pauwels)

Met deze industriële revolutie zette een  boerenzoon  Amerika op de eerste plaats van de democratie; de andere revolutie (1917), geïnspireerd door  de intellectuele bourgeois (Marx) en  Lenin, (die nooit een slag gewerkt heeft maar altijd profiteerde van de rentes van zijn familie),  realiseerde niets anders dan een nieuwe vorm van slavernij.

Henry Ford schreef ook vijf boeken: "The International View" (1921), "My Life an Work" (1922) "Today ad Tomorrow" (1927) "My philosophy of Industry" (1929) en "Moving Forward" Als je die boeken leest vind je alles wat  nu moderne management goeroes uitstallen, inclusief het begrip "Emotionele Intelligentie", "Total  Quality Management"... 

 Hierna enkele passages uit "Today and Tomorrow"

"Zo kost onze Touring gebouwd (1927) in Antwerpen, Rotterdam, Barcelona, ten gevolge van Rijksbelastingen 2,5 maal zoveel als in de U.S.

Zulke belastingen belemmeren  niet alleen hun afzet maar scheppen een gans leger van onproductieve burgers"

"Er zijn overal ter wereld twee soorten mensen: de baanbrekers en zij die in hun dagelijks leven voortsjokken door 't leven.

De laatsten zijn altijd gebeten op de baanbrekers en zeggen dat die alle gunstige kansen opslorpen; terwijl de voortsjokkers zelfs geen weg zouden hebben om op voort te sjokken als die baanbrekers die niet zouden aangelegd hebben."

"Bijna alle sociale theorieën, ontdaan van hun emotionele aanhangselen, zijn terug te brengen tot één formule die er op neerkomt "leven zonder werken".

En daar de wereld nu is wat hij is, gaan zulke formules niet op.  Zij kunnen alleen armoede brengen.  De man die gezondheid, kracht en kunde bezit is een kapitalist. Als hij zijn gezondheid kracht en kunde op de beste wijze gebruikt wordt hij een leider; als hij nog beter kan wordt hij een leider van leiders t.t.z. een hoofd van een industrie."

"De goede industrieel  lost zijn financiële problemen op door technische creativiteit; de slechte industrieel lost zijn technische problemen op met financiële structuren.  Winst is een onvermijdelijk gevolg van goed volbracht werk."

Een man in de gevangenis verslond die boeken: Adolf Hitler. Veel van Ford's theorieën plagieerde hij in "Mein Kampf". Later kreeg Ford zelfs de grootste Duitse onderscheiding voor een buitenlander, het Grosskreuz des Deuschen Adlerordens.

Ford was ook een moedig man; toen zijn zoon Edsel stierf (1944) nam hij het beleid van het concern weer over tot aan zijn dood (1947).

VERAPAZ-brug - een nieuwe brug aan het Handelsdok

Gent krijgt een nieuwe brug aan het Handelsdok.

Waar is dat?

Aan Dok Noord.  Als je langs het Rabot de “Plezante Veste”, de Blaisantvest, neemt met links het glazen Paleis van Justitie en altijd rechtdoor kart kom je er. Rechtsaf gaat het langs de oude ACEC gebouwen naar de Dampoort. Rechtdoor liefst niet of ge zit ge in ’t water: daar komt de Handelsdokbrug.  Aan de overkant is de Afrikalaan.

Waarom?

Het is het ontbrekend stuk van de Kleine Stadsring; het zal de Dampoort ontlasten en de verbinding maken met  de toekomstige nieuwe wijken aan de oude dokken. De brug werd al sinds de jaren negentig aangevraagd maar de onteigeningen vielen nogal lastig.  Nu is de kogel door de kerk: Minister van Ruimtelijke Ordening Muyters gaf toelating op 26 september ; de brug moet klaar zijn tegen 2017.

De brug heeft al een naam de VERAPAZ-brug.

Verapaz is een provincie in het Midden Amerikaanse Guatemala.

Guatemala, de mislukte poging van Leopold I om er de eerste Belgische Kolonie van te maken.  Veel Gentse armoezaaiers trokken er heen in 1843; het werd een ramp…

----------------------------------------------------------------------------

1523 - 1697

Pedro de Alvarado, Spaanse Conquistador begint zijn strooptocht in het gebied van de Tolteken, de elite onder de Azteken en botst op felle weerstand van dat cultuurvolk in de voorlopers van het Andes-gebergte. In 1550 moeten de partijen vrede sluiten, een “echte” vrede, in het Spaans “Vera Paz”.  Spanje doet  natuurlijk verder met zijn genocide: in 1697 verdwijnt  de laatste Maya-staat. Midden Amerika wordt de ”Kapiteinsgeneraliteit Guatemala” onderdeel van het Nieuwe Spanje.

1697 – 1821:

Alle Centraal Amerikaanse landen  vechten voor hun onafhankelijkheid. Mexico gaf het voorbeeld.

Eerst proberen die landen de ‘Verenigde Staten van Centraal Amerika’ te vormen maar dat lukte niet, zoals in Europa nu : ze delen zich via burgeroorlogen in  zeven Republieken : Belize, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras, Nicaragua en Panama.

In feite is het wel één verenigde staat,  “United Fruit” ¨de z.g. bananen republieken, onder controle van de U.S.A..  “België is ook een bananenrepubliek”, zei Professor Vlerick anno 1962, “met dat groot verschil: wij hebben geen bananen”.

1830

België zoekt een Koning; ze vragen Louis d’Orleans, maar papa Louis-Philippe, Roi des Français, vindt die job te gevaarlijk want men wil hier een republiek.

Leopold van Saksen Coburg, is werkloos: hij was kandidaat voor de Griekse Troon maar werd gebuisd.

Met piston van uit Engeland (de moeder van Queen Victoria was een prinses van Saksen-Coburg –Saalfeld) kreeg hij de job. Via Calais werd hij De Panne binnen gesmokkeld, kreeg een boterham te Veurne en besteeg onze troon (1831). 

De nieuwe Staat had geen geld maar wel kapitalisten die hun jonge koning overtuigden een “Compagnie Belge de Colonisation” te stichten. Pogingen in Abessinië en West-Afrika mislukten.

1841

De “Compagnie”  in het Nederlands de “Belgische Maatschappij voor Volksplanting” beslist om een grondgebied in Guatemala te koloniseren; aan de lokale edielen maken ze wijs dat de “colons” een grote haven gaan aanleggen . De Maatschappij, waarvan Leopold een stilzwijgend lid is, “koopt” het gebied “Baja Verapaz” het lager gelegen deel van die provincie en neemt een optie op de kustplaats Santo Tomas.

In de Gentse Haven creveert men van armoede: Nederland heeft het Kanaal Gent-Terneuzen afgeblokt.  De invoer van katoen is onmogelijk en de eens zo bloeiende textiel industrie is stilgevallen.  Er dreigt opstand. De Staat maakt propaganda en in1842 vertrekken de eerste vrijwilligers naar Guatemala waaronder één ingenieur, één geestelijke, enkele militairen en de rest boeren, ex-textielarbeiders.

Met een binnenschip  varen ze via Antwerpen hun noodlot tegemoet.

Van de meer dan 700 opvarenden stierven er tweehonderd op zee. Men telde bij aankomst nog 542  sukkelaars waarvan binnen het jaar er 182 omkwamen door malaria.  Het avontuur eindigde in 1849.  De Belgische belangen werden officieel opgezegd in 1854.

Leopold I maakte er zich van af door te zeggen “Les Belges ne sont pas des émigrants.”

Met de cynische spot die de Gentenaars van de Muide kenmerkt zongen ze een paar jaar later:

Wie goat ’t er mee naor Verapa

Doar moette ga nie weeerke

Eten en dreinke op eu gemak

Sloape gelaak ien veerke

Universiteiten : een beetje geschiedenis.

Het Academiejaar is begonnen.  De stoet hooggeleerde professoren,  de “Togati” schreden plechtig door de straten van Leuven naar de Sint Janskathedraal en gingen ter communie.  In ons land krijgt ge die Ouwel nog gratis. In Duitsland moet je 10 % van je inkomen hiervoor afgeven. Of we de sacramenten voor niets krijgen is nog maar de vraag want in België betalen we, via onze belastingen, pastoors, imams, rabbijnen, dominees… 

Leuven is niet de oudste universiteit in Europa, verre van: de oudste is Bologna (1088)  gevolgd door Oxford (1167)  Salerno (1173) Cambridge  (1209)  Salamanca (1218)  Sorbonne (1257)  Montpellier (1289)  en Coimbra (1290). De kennisuitwisseling tussen al die instellingen was uitstekend, mede door de gemeenschapstaal, de Lingua Franca van die tijd: het Latijn.

Leuven is wel de oudste universiteit in onze Lage Landen, gesticht in 1425 onder Hertog Jan van Brabant.   De eerste faculteiten waren Rechten en Geneeskunde. Andries van Wesel  (Vesalius)  werd er gevormd, verhuisde met zijn diploma naar Parijs omdat zijn vader Valet de Chambre werd aan het Hof en hijzelf  lijfarts van François  I°.  Hij verkaste  later naar Spanje bij Keizer Karel en Philips II omdat die beter betaalden.   

Vesalius gooide zijn boekenwijsheid van Galenus en Hippocrates beetje bij beetje overboord, begon praktijkoefeningen in de anatomie tot hij een autopsie mocht doen op een Spaanse edelman en constateerde dat diens hart nog klopte. Vesalius werd van moord beschuldigd, kreeg gratie van de koning en ging op bedevaart naar het heilig land. Op de terugtocht leed hij schipbreuk op het Griekse eiland Zacynthos en verdween.  

De faculteit Theologie werd  zeven jaar later (1432)  in Leuven bijgevoegd. Dwarsliggers die Luther’s leer nog zo dwaas niet vonden, zoals de professoren Jansenius en Mercator, werden er uit gewipt.  Mercator werd gevat door de Inquisitie en vluchtte naar Duitsland.  Ook Erasmus werd een leerstoel aangeboden maar ook hij koesterde sympathie voor de Reformatie en weigerde wijselijk.   De Roomse Kerkleer werd het paradepaard van Leuven.  Dat was een doorn in het oog van protestant Willem de Zwijger met als gevolg dat er in de Lage Landen een tweede Universiteit opgericht werd in Leiden, anno 1575, waar de wetenschappen meer aux sérieux genomen werden.   

Veel later, in Parijs, (1794) kwam de prestigieuze “Ecole Polytechnique” tot stand onder impuls van verlichte geesten zoals Monge (uitvinder van de beschrijvende meetkunde) Ampère, Berthollet, Laplace, Gay-Lussac, Lavoisier… In 1805 gaf Napoleon de school het pompeuze devies “Pour la Patrie, les Sciences et la Gloire.” Hun symbool is de “x” de onbekende…

Exit Napoleon (Waterloo 1815) en wij werden hier onderdanen van het Koninkrijk der Nederlanden.  Willem schonk ons twee  Rijksuniversiteiten, Gent en Luik.

Exit Willem (1830) en Leopold I, zelf vroeger nog officier bij de Russen die Napoleon versloegen en vol bewondering was voor de “Ecole Polytechnique”  liet een kopie oprichten in Brussel (1834) om militaire ingenieurs te vormen.
Alles in het Frans natuurlijk.  Naar het programma van die  “Ingénieurs Militaires” werden aan de Universiteiten van  Gent en Luik later (rond 1870) Speciale Scholen geannexeerd  die het  diploma van “Ingénieur Civil”  afleverden. Bij de vernederlandsing van de Gentse Alma Mater (1929) werd dat “Civil” vertaald als “Burgerlijk” waar de Nederlanders nog altijd pret mee hebben want voor hen is burgerlijk (zie Van Dale) “benepen, zonder vrijheid van geest”. Maar burgerlijke ingenieurs  (“burgies” in studententaal) mogen zich troosten. Sinds de Bologna-verklaring, ondertekend door 29 Europese ministers op 19 juni 1999, mogen zij zich Masters in de Ingenieurswetenschappen noemen. Er werd daar, in de oudste universiteitsstad, gekozen voor het Angelsaksische BAMA (Bachelor Master) systeem waardoor nagenoeg iedereen  zich zo’n titel kan toe eigenen. Weg dus doctors, licentiaten…

In het verkiezingsdrukwerk dat onlangs in mijn bus viel  zijn er kandidaten  die zich ”professioneel bachelor marketing” noemen. Ik ken een lieve tante die voor  mijn part rustig de titel van Master in Snit en Naad mag dragen.

Méprise un titre vain, des honneurs superflus. Retire–toi dans toi, parais moins et sois plus.  (Agrippa d’Aubigné).

Gaudeamus Igitur,

De Angst in de Geschiedenis

“Angst is voor ons geen beweegreden”

(Mario Draghi, E.C.B. Voorzitter)

 “ De Standaard” van 3 augustus 2012

Angst is een wapen in de handen van de machtshebbers, al sinds het bestaan van de mensheid.

God schiep de Mens en meteen ook de Angst:  "Adam, Ik geef u het Paradijs, maar ALS ge u niet gedraagt zoals IK het wil vliegt ge hier buiten."  

De bedreiging hielp niet: Adam deed het nodige en moest er voor zweten.. 

Het vlammende zwaard van de Aartsengel was het eerste oorlogswapen.

Abel had Angst voor zijn broer Kaïn; met reden want hij werd de kop ingeslagen met een kei. Dat was het tweede wapen.

Angst voor oorlogen loopt als een rode draad door de geschiedenis.

"Oorlog is geschreven in de Natuur en de Natuur is geschreven in mathematische formules".  (Galileo Galilei).

We zijn dus mathematisch zeker dat er altijd oorlog zal zijn.

Jean Monnet en Robert Schumann stichtten in 1951 de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal uit schrik voor een volgende oorlog.  

De E.G.K.S. die later de Europese  'Unie' zou worden, werd geschapen uit Angst voor een volgende oorlog, angst is altijd een slechte raadgever.

Maar Ijzer en Staal waren al lang geen strategische materialen meer, oorlogen worden gewonnen in de lucht, landlegers zijn enkel nog bezettingslegers.

Angst voor een Kernooorlog, de "nuclear deterrance" of nucleaire afschrikking hield West Europa vijftig jaar buiten schot.

In 1989 viel de Muur van Berlijn.

Gedaan met het vredige Europa.

"L'Europe de Jean Monnet, ce super état à l'Ouest du Rideau de Fer, mort a Berlin le 9 novembre 1989" (Louise Weiss).

Het begon met burgeroorlogen in de Balkan.  De Nato moest weer tussenkomen, de U.S. speelden weer de hoofdrol.

Burgeroorlogen, de ergste van al.

De soldaten van Napoleons' Grande Armee zongen het al rond hun kampvuur :

Quand il n'y aura plus de guerre

Quand tous les Autrichiens,

Les Russes et les Pussiens

seront couchés sous la terre

…avec les Parisiens,

Tu verras pourtant bien

que les civils enfin

se mettent en militaire

et se feront la guerre

pour se distraire un brin.

En nu zien we, na Tunesië Lybië, Egypte, in Syriê de verschrikkelijke angst die te lezen is op de gezichten van moeders en kinderen.

Zoals altijd gaat het om de machtswissel van corrupten tegen zij die het zouden willen worden onder de vlag van de "democratie".

"Le pouvoir corrompt, le pouvoir absolu corrompt absolument" (Gladstone)

Wat is nog erger dan burgeroorlogen?: godsdienstoorlogen en daar kunnen we in onze Westerse Geschiedenis van meespreken!

"Onder de mensen ken ik twee soorten: zij met hersens en geen religie en deze met een religie maar zonder hersens" (Abou abdel Maari +1057).

Je had nog zo’n andere vrijdenkende dwarsligger in die tijd: Omar Kayyam (1048-1123-ook eens kijken op internet) fantastische geest, astronoom, wiskundige, dichter en schrijver. Dronk ook graag een wijntje. Ze noemden hem ook

“le poète du vin”

Hierna een versje van hem, vertaald in het het Frans want ik neem aan dat jullie - (nog) geen Arabisch kennen:

Quel homme n’a jamais transgressé Ta Loi dis?

Une vie sans péché quel goût a-t-elle dis?

Si Tu punis le mal que j’ai fait par le mal

Quel est la différence entre Toi en moi dis?

"Gott mit Uns" stond op de de ceinturons van de Wehrmacht in W.O.II;  “In God we trust" was het aan de overkant.

Met 9/11 begon de angst voor het terrorisme. Ook een wapen voor de machtshebbers want de Economie van de Grote Mogendheden heeft de Wapenindustrie en hun miljoenen werknemers broodnodig.

De Moody’s, Standard &Poors, Fitch hanteren ook de Angst. Gaan ze de Euro blijven torpederen tot hij weer evenveel waard is als de Dollar?

L’Economie c’est la science moderne du Pouvoir – non de la justice.

C’est un moyen plus efficace pour atteindre la domination suprême que toute une armée. La seule arme du futur sans, sans nuisance apparente capable d’effectuer plus de dégâts qu’une bombe nucléaire.  (J.L. Sulitzer.)

---oooOOOooo---

Een Volksliedje, ook Geschiedenis.

“L’Histoire est écrite par les vainqueurs” zou Napoleon gezegd hebben, wat natuurlijk niet waar is.  De geschiedenis wordt gedicteerd door de overwinnaars en geschreven door hun gatlikkers.

Gelukkig zijn er betrouwbare overleveringen zoals volksliedjes. Ongekunsteld en ontroerend.  “Auprès de ma Blonde” is er een voorbeeld van.

Ken je het liedje “Auprès de ma Blonde, il fait bon dormir”? Ga maar op You Tube en luister goed  (http://www.youtube.com/watch?v=MRNzxh4osFg).  Het is het verhaal van de vrouw van een matroos, krijgsgevangene van de Hollanders.

Lodwijk XIV was niet de zonnekoning voor iedereen. Zijn oorlogen tegen onze lage landen kostten ons Frans Vlaanderen (Turenne) terwijl de Villars de Grote Markt  te Brussel plat bombardeerde.  “La Grand’Place de Bruxelles” van nu  is grotendeels nep.

Die strijd woedde ook ter zee en daar waren de Nederlanden sterk in.

In 1704 viel een Hollands fregat het Bretoens eiland Noirmoutiers aan en nam matrozen krijgsgevangen.

De vrouw van zo’n zeeman is noodgedwongen naar haar ouders teruggekeerd: ”Dans les jardins d’mon père” en denkt terug aan de tijd dat haar geliefde trots zei “auprès de ma blonde il fait bon dormir”.

De vogels in vader’s tuin zingen niet voor haar; ze treurt om haar afwezige man  “Les Hollandais l’ont pris”.  Ze zou alles geven “Paris, Versailles, Saint-Denis, les Tours de Notre-Dame en zelfs … le Clocher de mon Pays” om hem terug te hebben.

Zing het maar eens mee:

1.
[Dans les jardins d'mon père
Les lilas sont fleuris,] (bis)
Tous les oiseaux du monde
Vienn'nt y faire leurs nids.

Auprès de ma blonde

Qu'il fait bon, fait bon, fait bon,

Auprès de ma blonde

Qu'il fait bon dormir.

2.
[Tous les oiseaux du monde
Vienn'nt y faire leurs nids.] (bis)
La caill', la tourterelle
Et la joli' perdrix.

3.
[La caill', la tourterelle
Et la joli' perdrix.] (bis)
Et ma jolie colombe,
Qui chante jour et nuit.

4.
[Et ma jolie colombe,
Qui chante jour et nuit.] (bis)
Qui chante pour les filles,
Qui n'ont pas de mari.

5.
[Qui chante pour les filles
Qui n'ont pas de mari.] (bis)
Pour moi ne chante guère
Car j'en ai un joli.

6.
[Pour moi ne chante guère
Car j'en ai un joli.] (bis)
"Dites-nous donc, la belle,
Où donc est votr' mari?"

7. ["Dites-nous donc, la belle,
Où donc est votr' mari?"] (bis)
Il est dans la Hollande
Les Hollandais l'ont pris.

8. [Il est dans la Hollande
Les Hollandais l'ont pris.] (bis)
Que donneriez-vous, belle,
Pour avoir votre ami?

9. [Que donneriez-vous, belle,
Pour avoir votre ami?] (bis)
Je donnerai Versailles,
Paris et Saint-Denis.

10. [Je donnerai Versailles,
Paris et Saint-Denis.] (bis)
Les tours de Notre-Dame,
Et l'clocher d'mon pays.

11. [Les tours de Notre-Dame,
Et l'clocher d'mon pays.] (bis)
Et ma joli colombe
Pour avoir mon ami

Het liedje werd Europa rondgedragen door de Grognards van Napoleon’s Grande Armee.

21 juli: Nationale Feestdag

Dat ons dierbaar België, O Heilig Land der Vaaadren bestaat hebben wij te danken – of te wijten – aan de POLEN !

Na Napoleon ten val gebracht te hebben sloten de overwinnaars Alexander I van Rusland, der Kaiser Wilhelm III van Pruisen en Keizer Franz II van Oostenrijk, -godbetert de schoonvader van Napoleon- in 1815  een bondgenootschap, gekend in de geschiedenis als de “Heilige Alliantie”. 

De Engelsen deden niet mee. Lord Castlereigh noemde het ‘ridiculous”.  Ze hadden trouwens genoeg om handen met hun “Colonies in Rebellion” aan de overkant van de Atlantische Oceaan.

Uit schrik hun heilige gezalfde gekroonde hoofden te zien vallen zoals met de arme Lodewijk XVI gebeurde, zwoeren deze Monarchen gezamenlijk te zullen optreden als ooit nog zoiets afschuwelijks  als een revolutie in Europa  plaats zou vinden.

En vijftien jaar later, in 1830, was het zover:  Na het brullen van een aria uit de Stomme van Portici vloog de zelfverklaarde koning Willem der Nederlanden hier van zijn troon.

De Heilige Alliantie getrouw, stelde de opvolger van Tsaar Alexander, Nicolaas I, zich aan het hoofd van een strafexpeditie  met de bedoeling Willem  weer op “onze” troon te zetten.  Maar hij is niet tot hier geraakt: de Polen, die ook wel zin hadden de Russische dominantie kwijt te spelen hebben dat leger onderschept.

De Polen hebben, met verschrikkelijke verliezen, het onderspit gedolven  en er  zwaar voor  geboet, maar de veldtocht  werd afgeblazen en België kon zijn gangetje gaan.

De Russen bemoeiden zich niet langer meer in West Europa.  De suprematie van Pruisen, zeg maar Duitsland, was geboren.

Geschiedenis van de Viool

In Cremona, (Noord Italiê) heb je in het Pallazo Communale de "Saletta dei Violi" een tentoonstelling die de geschiedenis van de moderne viool verhaalt.

In dat prachtige stadje werkte rond 1566 vioolbouwer Andrea Amati met na hem zijn twee zonen en een kleinzoon, die de business verkwanselde, zoals dikwijls de derde generatie.

Gelukkig waren in de buurt vlijtige leerlingen die de know-how opgevist hadden en die ook beroemde vioolbouwers werden zoals Ruggiero, Guarneri, Montagnana, maar de succesvolste leerling was Antonio Stradivari (1643 - 1737). Hij werd dus maar liefst 94 jaar oud!
In totaal heeft hij zo 'n 1100 instrumenten gemaakt (ook nog cello's gamba's gitaren zelfs een harp). Het was bovendien een gewiekste zakenman; hij deed aan vastgoedspeculatie, gaf leningen uit en werd heel rijk. Zijn concurrenten in Cremona, zoals Rugiero zagen het niet meer zitten en weken uit.

Nog 600 violen van hem zijn in omloop, maar slechts 20/30 hebben een perfecte toon, allen gebouwd in zijn "gouden periode", rond 1680.

Stradivari heeft niets opgeschreven, zijn twee zonen hebben zijn geheimen mee genomen in het graf. Er is wel onlangs een testament ontdekt maar dat spreekt enkel over zijn bezittingen. Nu is een "Stradivarius" zo'n 10 miljoen dollar waard. Vorig jaar (2011) werd de "Lady Blunt" (genaamd naar de kleindochter van lord Byron ) verkocht aan die prijs door de Nippon Music Foundation ten voordele van de slachtoffers van de Tsunami-aardbevingsramp in Fukushima.

Een stradivarius moet bespeeld worden om de perfecte toon, - een combinatie van diepte en helderheid, een evenwicht tussen hoge en lage frequenties, - te behouden.

Geen 2 stradivarii (één stradivarius, twee stradivarii) hebben dezelfde klank; de meeste violen zijn zo vaak hersteld dat ze niet meer origineel klinken. Nog slechts 6 hebben dezelfde hals (dit is de zwakke plek als een viool valt).

Opzoekingen met computers, scanners, digitale samplers werden uitgevoerd van af 1960.
De eigenfrequentie lag tussen de 2000 en 4000 Hertz - bereik waar het menselijk oor het meest gevoelig is -. Die lage frequentie maakt dat de toon zo levendig en robuust is dat hij een hele concertzaal kan vullen.

Stradivari had een litanie van geheimen.
De architectuur van zijn violen is gekend; met computertomografie kan met perfect bovenblad, achterkant, de krul, de F-gaten namaken.
Door dendrologische studies kent men de houtsoorten. Men heeft zo een kopie van de Harrisson-Stradivarius nagemaakt en toch was er verschil.

Welke geheimen blijven onopgelost? : de chemische samenstelling van de oplossing waarmee het hout ingesopt werd en het recept van de lak.

Het hout haalde Antonio Stradivari uit de voetheuvels van de Dolomieten en de Apennijnen. Hij ging de bomen zelf uitkiezen: in dennenwouden schieten lorken hoger uit dan omringende dennen; hij kon door er op te kloppen al een oordeel vellen.
Het was een hele gevaarlijke klus om die bomen, met paarden uit de bergen te halen en naar de rivier te brengen (Po, Adige) waar ze afdreven tot aan de brakke waterlagunes rond Venetiê. Het hout werd nat ingekocht en Antonio zette het dan in "zijn" oplossing. Men weet dat het een combinatie is van borax, zeezout, hars van fruitbomen, vermalen mineralen o.a. van Venitiaans glas.
Het hout bleef zo jaren lang liggen om de chemicaliën te laten absorberen. Borax maakt het hout stijver, het kwarts helpt tegen de houtwormen en vult ook de poriën. Het hars is schimmelwerend.

De formule voor zijn vernis is nog een groter mysterie. De vioollak werd onder elektronen microscoop 30.000 maal vergroot; men zag dat miljarden kleine barstjes die de resonantie absorbeerden, dempten en alleen de zuiverste tonen doorlieten. De moeilijkheid is dat, als men ook maar een miniem stukje lak weg schraapt, het instrument verloren is. Maar wie gaat nu een viool uit de gouden periode van Stradivari vernielen.

Die ultra-frequentie absorberende lak zou een van de geheimen zijn van de Amerikaanse Stealth-bommenwerpers, die niet door radars kunnen gedetecteerd worden.

De klanten van Stradivari waren de koninklijke hofhoudingen die ze lieten aankopen en bespelen door hun kapelmeesters, zo kocht. Luigi Bocherini, aan het Hof van Madrid, er zes stuks in één keer.
Bocherini, die kattejaloers was op de rijkdom van Stradivari, vond dat zijn instrumenten bij levering niet goed klonken, hij demonteerde ze, zette ze naar zijn hand en… ze zijn waardeloos als instrument. Ze liggen nu in vitrines in de Palacio Real in Madrid waar de toeristen er zich aan vergapen;


Net zoals Amati, had Stradivari in het begin een sponsor, graaf Cozio de Salabue. Na de dood van deze luthiers heeft hij alles uit hun werkplaatsen opgekocht voor zijn "verzameling". Na de inval van Napoleon in Italiê kwam hij in geldnood en moest nagenoeg alles verkopen. Ook een generaal van la Grande Armee kliste een Stradivarius, die later in handen kwam van Madame Récamier.

Brahms, Paganini speelden op Stradivarii. De beroemde violen kregen een naam: Jasha Heifetz speelde op de Messias-Stradivarius.
Nu lenen de rijke eigenaars ze aan beroemde virtuozen.

Als je ooit op een vlooienmarkt een oude viool ziet, kijk dan even in het klankgat; als er een verweerd plaatje in zit waarop staat Antonius Stradivarius Cremonensis faciebat dan zit je goed.

Geschiedenis van het Kapitalisme.

De opmars, pardon, de Triomfmars van het Kapitalisme is gebroken.

Wiskundige genieën stoppen tegenwoordig algoritmen in hypercomputers die zelfs rekening houden met psychologische factoren zoals paniekreacties bij de massa. Hedgefund-cowboys linken die computers onderling met speciale hyperbeveiligde optische of glasvezelkabels - de dikste kabel wint - om per nanoseconde hypergrote geldmassa's te versassen van het ene product naar het andere, jagend op het onmiddellijke winstbejag.
Het systeem schept hyper-rijken en hyper-armen. Het systeem kraakt.

Ze vlechten zelf het touw waarmee we ze zullen ophangen!
Karl Marx.
(Duits asielzoeker in Londen, die er drie van zijn zes kinderen zag sterven van de honger in "Das Kapital".)

Eerste les van de Geschiedenis: aan alles komt een eind: ook aan het Kapitalisme?

De hypermacht van de "Markten" riskeert te verschuiven naar de hypermacht van de Massa, een hyperdemocratie. Het begint nu al met de indignados.

Als we van iets zeker zijn is dat we rond 2040 met zo'n slordige 10 miljard op onze planeet rondlopen - ik zal 't van daarboven gadeslaan -.

Een hypercatastrofe of een hyperconflict kan dat veranderen.

De Geschiedenis leert dat het dikwijls zo is. Moedertje Natuur heeft veel trucjes in haar mars en vermits we nu met Haar sollen zou Ze wel eens haar rug kunnen krommen en als Zij het niet doet dan kunnen de door de mens veroorzaakte hyperepidemieën of hyperoorlogen wel een handje helpen.

Kapitalist is hij die de zeldzame materies heeft en kan verdelen. Die materie kan een grondstof zijn, goud, olie, water, "brains"…
Vroeger werden die rijkdommen arbitrair verdeeld door koningen prinsen of legerchefs (Gengis-khan, Caesar) maar van af de XII° eeuw kwam die macht in handen van de handelaar, de koopman, de marketeer, de "Markten" en die "reageren" zoals de Media ons nu bewerken met de fratsen van S&P of Fitch.

De "Stock Exchange" of de "Beurs" kende in de geschiedenis nogal wat locaties.
Een eerste handelskern was


Brugge (1250-1350).

De stad had een haven, een vruchtbaar hinterland, technologie (lakenindustrie, scheepsbouw). Er kwam een einde aan. De haven verzandde, de builenpest (1348-1350) die 1/3 van de bevolking uitroeide..

De Stad die overnam was Venetië ((1350-1500).
Het was de haven die dichtst bij de Oostenrijkse zilvermijnen van de Habsburgers lag. Venetië had geld verdiend met transport van de Kruisvaarders naar het Midden-Oosten. Die nobele krijgers pikten af en toe een eilandje in de Middellandse Zee of veroverden een bolwerk in de Adriatische Zee en tenslotte namen ze Constantinopel in, allemaal "comptoirs" voor de Dogenstad. Met hun galeien, "Galera da Mercato", gebouwd met joods geld, controleerde Venetië de handelstrafiek tussen Europa en de Orient.
Alhoewel geen concurrent, ging de stad toch onderuit door zijn "syndicaten,"
de Gilden en de kartels van de rederijen.
Wie kon overnemen? Firenze? de know-how was aanwezig (de holding, de cheque waren hier uitgevonden) maar de stad had geen haven.
De galeien hadden hun beste tijd gehad. Een nieuw type schip veroverde de transportwereld: het Karveel, de "Caravelle". Columbus had er de Atlantische Oceaan mee getrotseerd en die oceaan zou voor vier eeuwen de "place to be" zijn. Sevilla en Lissabon kregen een kans als beursstad maar hun banken gingen failliet rond 1550. Frankrijk miste eens te meer de kans: ze hadden geen grote haven, geen zin in avonturen, "La France se suffit à elle-même".
Wie nam over als Business-Center, als toonaangevende beursstad?


Antwerpen (1500-1560).

Haven, hinterland, ook de technologie van de boekdrukkunst (Plantijn) als informatievector speelde een rol. De Spaanse Furie maakte een eind aan de gouden tijd van Antwerpen. Het was de beurt aan Genua


Genua (1560-1620)
Genua had begrepen dat politiek en zaken een slechte combinatie is.
De Sforza's en de Visconti's worden bankier. Met de kennis van de (bekeerde) joden die verjaagd waren uit Spanje ontstond hier de moderne boekhouding zoals de Verlies en Winst rekeningen. Genua financiert de oorlogen van de koningen van Spanje, Frankrijk, Polen… maar het loopt mis als de Spaanse Armada verslagen wordt (1588). Exit de Middellandse Zee als draaitafel van de economie; de beste kaarten lagen in Amsterdam.


Amsterdam (1620-1789).

Al het intellect en kapitaal was uit het zuiden (ook nog vroegere hugenoten uit Frankrijk) van Antwerpen naar het noorden gevlucht voor de Inquisitie.
De stad had een haven, een hinterland met voedsel en lakensindustrie (schapenwol) maar één uitvinding ging de sleutel worden van hun rijkdom: de scheepsbouw.
De Fluyt, een nieuw type schip, maximum lading voor minimum bemanning dat in serie kon gebouwd worden. De kranen en zagerijen werden door windmolens aangedreven en de vloot van de V.O.C. -Verenigde Oost-Indische Compagnie- was geboren.
De Gouden Eeuw voor de Verenigde Republieken, duurde…anderhalve eeuw. De Beurs van Amsterdam was de climax van de speculant. Tot een jaar loon had men over voor één Tulpenbol te kopen. Rijk worden zonder werken door risico te nemen. De Bank der Nederlanden ging failliet in 1788. De Franse Revolutie, de schrik voor de sansculotten, zorgde er voor dat iedereen, met pak en zak verhuisde naar de volgende beursstad: Londen.


Londen. (1789-1890)

England rules the waves. Ze hebben de industriële revolutie opgestart, textielmachines verbetert, stoommachines (Trein, mijnliften) vervangen mankracht. Engeland profiteert van de Franse Revolutie; die had een eerste democratie op het vasteland kunnen realiseren door handel en industrie op te starten, maar er was enen Napoleon, waar ze zo trots op zijn, die deze kans verknoeide. Hun kapitaal ging het verloren aan oorlogen.

Wat Londen keldert is de opkomst van hun vroegere kolonies, die zich nu de Verenigde Staten noemen. Gedaan met de goedkope slavenarbeid in de Cotton Fields sinds de slavernij opgedoekt is. Boston is the place to be.


Boston (1890-1929)

De uitvindingen gebeuren in Europa, de commercialisering in de States.
De ontploffingsmotor vervangt de stoommachine, Ford zet de wereld op wielen, Edison, Bell, Baekeland, Gramme maken gloeilamp, telefoon, bakeliet, electromotor. Amerika moeit zich met de Oorlog van 14-18 in 1917 (!) om in Versailles mee te spelen in de verdeling van het Midden-Oosten en zijn petroleumreserves. De "Seven Sisters" (de zeven grootste oliemaatschappijen) monopoliseren de energie, drijven de prijzen op en veroorzaken mee de crach van 1929.


New York (1929-1980)

De financiering gebeurt nu hier. W.O. II gewild door Duitsland, komt de V.S. ten goede. Na de oorlog (Marshall Plan) helpt Amerika Europa er weer bovenop. In New York start de consumptie maatschappij. Staal is niet langer een oorlogsproduct maar een verbruiksproduct. Auto's, wasmachines, worden gepromoot door hen waarvan de stiel is : verkopen banken, verzekeringsmaatschappijen, reclame, marketing, media.
De oliecrisissen zetten de rem er op. Japan wordt de grootste staalproducent, de Amerikaan begint boven zijn stand te leven… en hij is niet alleen.


En nu?

Alles gebeurt in Californië.
Bill Gates, Steve Jobs, Zuckerberg… Silicon Valley, de Nanotechnologie,


Alas ! It is delusion all
The future cheat us from afar
Nor can we be what we recall
Nor dare we think on what we are

Lord Byron
(Stanzas for Music)

Helaas, alles is illusie
De toekomst spot met ons van op afstand
We kunnen niet zijn zoals we het ons herinneren,
Zoals we ook niet durven aan te nemen zoals we zijn..

Vandaag beslist men wat de wereld van 2050 zal zijn en maakt met al de voorbereiding van hoe de planeet er zal uitzien in 2100.
Gaan onze kinderen en kleinkinderen ons haten omdat ze door een hel gaan?

De NATO en de Koude Oorlog: De Falkland War

1982

Oorlog tussen Argentinië en het United Kingdom.
Combat Zone in de South Atlantic
Aan boord van een destroyer van de Royal Navy loopt een radiobericht binnen.
"Als ge met uw Sonar echo hebt is het niet noodzakelijk een vijandelijke duikboot, het kan ook een blauwe vinvis zijn. Dit is een zeldzame dus beschermde walvissoort. For Christ Sake, gooi daar geen dieptebommen op of we hebben gans de wereldpers op ons dak.
getekend :
Prince Philip of Edinborough, Voorzitter van het W.W.F. (World Wildlife Fund).

Kort nadien: echo! Stress op de commandobrug; is het een onderzeeër of een walvis? Twee clans.
De eerste clan: "gotfer, we gaan ons toch naar de kelder niet laten torpederen voor een stomme vis…
De tweede clan: die van de commandant: als we een walvis treffen is het gedaan met onze loopbaan.
Een officier heeft een inval: "In de machinekamer heb ik een oude zeebonk die vroeger nog walvisvaarder geweest is, laat hem eens kijken op het radarscherm."
De olieman wordt op de brug gefloten, kijkt aandachtig en besluit: 't is een walvis, een wijfje en ze heeft een jong bij haar; zie je niet dat er twee echo's zijn? Naast de grote echo dwarrelt een tweede kleine echo: dat is het jong.
En effectief: "there she blows" : walvis en jong duiken op aan de oppervlakte.
Hoera geroep op het schip maar inmiddels is er een echte duikboot genaderd en schiet een torpedo af.
Instinctmatig schiet de walvis er op af, om haar jong te beschermen, denkend dat het een orka is, aartsvijand van de vinvis.
De torpedo doodt de walvis en redt de destroyer.
Fantasie? Het radiobericht is echt. De rest is een prachtig boekje (La Baleine des Malouines Uitg. Julliard 1983) van Pierre Boulle, je weet wel de auteur o.a van "De Brug over de River Kwai".

De Falklandoorlog, was net zoals de Cuba crisis, een heet moment in de koude oorlog.

Het was niet altijd een koude oorlog: er was een conflict, eigenaardig genoeg in de South Atlantic en niet in de North Atlantic: de Falkland oorlog (1982).

Een paar duizend Britten en Argentijnen sneuvelden. Waarom die oorlog voor een verloren eilandengroep op 450 km uit de kust van Patagonië?

De Falkland eilanden zijn de toegangspoort naar de Zuidpool; dat is geen ijskap zoals de Noordpool maar een continent waar geprospecteerd wordt naar bodemrijkdommen dus een strategisch belangrijke plaats.
Wie daar zijn radars opstelt controleert alle zeevaart naar Antarctica.

Deze archipel in de woeste roaring fifties werd ontdekt in 1592 door een Hollandse zeevaarder: Seebald de Weert. Op oude kaarten staan ze vermeld als de "Sebaldinas". Rond die tijd moet ook een Engelsman, John Davis die eilanden aangedaan hebben, hij noemde ze naar Lord Falkland, de toenmalige schatbewaarder van de Royal Navy, vermoedelijk om op een goed blaadje te staan.
Veel later, in 1763 heeft Bougainville op zijn wereldreis er een groep muitende matrozen uit Saint Malo afgezet. Op dat onherbergzaam oord hebben ze het niet overleefd, het waren geen Robinsons, maar de naam is gebleven: les Malouines.
Wat later heeft Frankrijk het doorverkocht aan Spanje, de naam is gebleven: verbasterd in het Spaans werd het de Malvinas.
Pas in 1832 eiste Engeland het op toen de pas opgerichte staat aan de Rio de la Plata (Zilverrivier) Argentina tot stand kwam.
Argentinië dient tot op heden ten dage nog altijd jaarlijks een claim in op eigendomsrecht.

Maar wat gebeurde in 1982?
Het was nog volop koude oorlog en de Sovjet Unie had graan nodig; de vroegere graanschuur van Europa, Oekraïne, bleef leeg onder het regime, dus was de S.U. verplicht het aan te kopen bij potentiële vijand: Amerika.
"Ik zal een raket afschieten naar waar de Partij het beveelt," zong de Komsomol (Communistische Jeugdbeweging) met rode wangetjes, rode halsdoek, dik gevreten met meelproducten uit de Middle -West.
Wie had er nog graan te koop: Argentinië!
De deal met Rusland was: pak de Falklands en wij kopen uw graan.


Argentinië sloeg toe maar rekende verkeerd.
Groot-Brittanië, trouwe bondgenoot van de NATO moest de waakhond blijven aan de poort van Antarctica en mocht dus een indrukwekkende Task Force van de Royal Navy naar het conflictgebied sturen.
Men dacht dat dit intimiderend genoeg zou zijn om Argentinië van het plan te doen afzien.
Weer mis gegokt: zowel Thatcher als Videla stonden voor verkiezingen en wilden geen gezichtsverlies lijden.
De Argentijnen, bewapend door Frankrijk (geen lid van de Nato, de Gaulle had ze buitengezwierd uit Chateauroux, daarmee zitten ze nu in Brussel) boden heftig weerstand. Hun Mirages kelderden met Exocet raketten H.M.S 's "Sheffield". 250 zeelieden verdronken.
In de North Atlantic zou dat niet gelukt zijn want AWACS (Airborne Warning And Control System), Boeings met een grote schotelantenne op hun bult, waarschuwen voor aankomende missiles. In de South Atlantic hadden ze die niet.
Als reactie werd de Argentijnse kruiser "Belgrano" (een occasie ilio tempore verkocht door de USA) getorpedeerd: 650 doden.

Alexander Haig, voormalig NATO bevelhebber, maar in 1982 U.S. Secretary of State heeft bemiddeld en pendelde tussen Londen, Buenos Aires en Washington om het conflict niet te laten escaleren. Engeland won, de oorlog duurde 74 dagen.
Haig stierf vorig jaar. Hij was kandidaat voor de presidentsverkiezingen in 1989 maar George Bush Sr. had oliedollars om tegen de kampanje te gooien en haalde het. Algemeen wordt aangenomen dat met viersterren generaal Haig golfoorlog I en II niet zouden plaats gehad hebben.

Bourgondië voor Dummies.

In 732 versloeg Karel Martel de Sarrazenen in Poitiers, of zoals Coluche het zei " Charles Martel arrêta l'Islam .. à moitié!"
Maar waar l'Histoire de France stilzwijgend aan voorbijgaat is de Slag van Poitiers van 1356 waar Jean Le Bon, roi de France, zijn koninkrijk verspeelde aan de Engelsen.

Hij had nochtans dapper gevochten met zijn jongste zoon Philippe aan zijn zijde. Het ventje, 14 jaar, riep altijd maar: "Hardy Père.. zodat de koning van Engeland hem Philippe le Hardy noemde..


Philips de Stoute (le Hardi)

Samen hebben ze een paar jaar gevangen gezeten in Albion tot het losgeld betaald werd; de Regent was niet haastig…
Uit dankbaarheid schonk Jean le Bon aan zijn zoon, die zijn lot gedeeld had, het Hertogdom Bourgondië "en Apanage" dwz (ik moest even in mijn Larousse kijken) dat als er geen rechtstreekse mannelijke telg in de familie kwam, het hertogdom terug naar de Franse Kroon ging.
Stamvader van ons Bourgondisch huis, Philippe Le Hardi (Philips de Stoute) was een slimmerd. Jullie kennen het spreekwoord "Als uw vader niet rijk is daar kan je niet aan doen, maar als je schoonvader niet rijk is dan ben je maar een zielepoot."
Philippe trouwde dus met de dochter van Lodewijk van Male, rijkste erfdochter uit le Royaume de France: Marguerite III de Flandre, riche héritière présomptive des comtés de Flandre, d'Artois, de Rethel, de Nevers.
Schoonvader Lodewijk van Male had het goede idee om vroeg te sterven zodat onze Filips één van de meest belangrijke "Sires des Fleurs de Lys" werd.
Dat heeft hem, en zijn opvolgers, niet belet van de Franse Lelie te bedriegen door met aartsvijand Engeland te heulen, men had immers de Britse schapenwol nodig voor de lakenindustrie in Vlaanderen…


Filips de Stoute had een zoon, Jan zonder Vrees.

Jan zonder Vrees (Jean sans Peur)

Jan was een ruziemaker, moeide zich te veel met de Franse politiek, gebruikte zelfs la Reine Isabeau als buikspreekster (beetje zoals Joëlle dat nu is van Elio), kreeg daardoor dauphin Charles tegen die samen met zijn Armagnacs hem doodgewoon vermoord hebben.

Exit Jan maar hij had een zoon: Philips de Goede (weet je nog, broodheer van Jan van Eyck),


Philips de Goede (Philippe le Bon)

Philips kende de basisregel van de goede manager, mij nog discreet toegefluisterd door André Vlerick: geen scrupules hebben!
Hij aarzelde dus niet, dat weet je al, om Jan van Eyck aartsgevaarlijke missies te geven.
Nog een staaltje van zijn kunst? Hij liet Jeanne d'Arc arresteren en overleveren aan de Engelsen. Waarom? Nogal wiedes: De Fransen waren aan 't winnen en de invoer van de schapenwol kwam in het gedrang. It's the economy stupid…
Het was ook een goede psycholoog want om zijn munt te slaan vertrouwde hij de mercantiele West-Vlamingen niet; hij liet dat liever doen door Gentenaars, in het Gravensteen. De straten in die buurt heten nu nog de Geldmunt, de Langemunt…

Philips de Goede verwekte ook een zoon, weet je ook al, Karel de Stoute (in onze geschiedenis zijn het allemaal goede of stoute. Hardi of Témeraire is minder verwarrend.)


Karel de Stoute (Charles le Téméraire)

Maar… Le Téméraire had … een dochter: Maria van Bourgondië en dus moest hij het graafschap Bourgondië terug geven aan Frankrijk wat hij natuurlijk niet deed.
Le roi de France Louis XI lijfde het dus maar terug in met Picardië erbij als intrestje.

Karel de Stoute, die van zijn rijk dat zich nu uitstrekte van het Ijselmeer tot aan de Alpen, een keizerrijk wou maken -zoals onder Karel de Grote Lotharingen- kon dat zo maar niet laten gebeuren en trok ten strijde, gepakt en gezakt met al zijn schatten. De Zwitsers pakten zijn schatten af en de Fransen zijn leven in de Slag bij Nancy.
Gewoonlijk sneuvelden staatshoofden niet, zij lieten zich gevangen nemen en kwamen vrij voor losgeld. Le Téméraire dus wel; ze hebben zelfs goed moeten zoeken op het slagveld om hem te vinden. Eén van zijn mignons heeft zijn naakte lijk, half opgevreten door de wolven, herkend aan zijn kloten: hij had daar een genitale afwijking.


Maria van Bourgondië

Maria van Bourgondië is nu "La Fiancée de l'Europe" en doet de machtshebbers likkebaarden.
Een roofvogel aast op "Le Grand Héritage": 't is een arend met een dubbele kop, één die kijkt naar Hongarije, één die kijkt naar Oostenrijk Het is de Arend van de Habsburgers: Keizer Maximiliaan van Oostenrijk haalt de buit binnen.

Als je nog eens een receptie of een trouw meemaakt in de Pacificatiezaal van ons mooi Gents Stadhuis kan je heel de evolutie op de muurfresco's volgen, van Lodewijk van Maele tot Keyzer.Kaerl, kleinzoon van Maximiliaan.

Georges Henri Joseph Edouard Lemaître

Georges Henri Joseph Edouard Lemaître (Charleroi, 17 juli 1894 – Leuven, 20 juni 1966) was een Belgische katholieke priester, astronoom, kosmoloog, wiskundige en natuurkundige. Zijn belangrijkste wetenschappelijke bijdragen leverde hij aan de algemene relativiteitstheorie en aan de kosmologie door zijn hypothese van het uitdijende heelal (1927) en als grondlegger van de oerknaltheorie (1931). Lemaître was professor aan de universiteit van Leuven, titulair kanunnik en lid en voorzitter van 1960 tot aan zijn dood van de Pauselijke Academie voor de Wetenschappen.

Lemaître studeerde voor mijningenieur aan de Universiteit van Leuven, maar onderbrak die noodgedwongen om aar het IJzerfront te gaan.
Na de oorlog studeerde hij verder Natuurkunde. Hij won met zijn synthese La physique d’Einstein een wedstrijd van het Belgische Ministerie van Cultuur en Wetenschap. In 1927 schreef hij zijn beroemde kosmologische artikel over het uitdijende heelal..

Dit jaar, 2011, ging de Nobelprijs Fysica naar Saul Permutter en Brian Schmidt omdat ze ontdekt hebben dat die uitzetting sneller en sneller gaat. De jury was zo eerlijk Lemaître te vermelden en citeerde dat zijn artikel van 1927 correct was en dat hij twee jaar voor Hubble de constante berekende waarmee die uitdijing gebeurt, maar Hubble ging met de eer lopen en de ruimtetelescoop kreeg zijn naam.
Daarop werkte Lemaître verder en in 1931 brengt hij, tegen de toenmalige wetenschappelijke opvattingen in, als eerste de stelling naar voren dat het heelal ooit als een superdichte massa -een oeratoom-, begon, iets wat in de volksmond de "Big Bang" genoemd wordt.
Ook Einstein, die lang dwars gelegen heeft, stemt nu in met de visie van Lemaître alhoewel ze het oneens bleven over de rol van de kosmologische constante, zoals staat in hun uitgebreide briefwisseling. De oerknal is dus nog altijd bezig en wij knallen verder uiteen..

In de jaren 50 bouwt Lemaître stilaan zijn leeropdracht aan de universiteit af tot aan zijn emeritaat in 1964. Hij legt zich onder meer toe op het drielichamenprobleem, rekenmethodes, algoritmes (o.a. Fourier de snelle Transformatie), computers en programmeertalen. Reeds sinds de jaren 30 maakte hij gebruik van de meest geavanceerde rekenmachines. In 1958 introduceert hij op de Universiteit de eerste computer, een Burroughs E 101, die hij ook volledig zelf programmeert.
Na zijn dood is de rol die Lemaître speelde bij de ontwikkeling van de nieuwe kijk op het heelal lange tijd onderbelicht geweest. Pas sinds de jaren 80 verschijnt zijn naam opnieuw in deze wetenschapsgeschiedenis en wordt zijn baanbrekend werk meer en meer erkend.

Nul n'est prophète dans son propre pays…
------------------------------------------------------------------------------------------------





Dichter bij ons: Robert Cailliau.
Ook nooit van gehoord? Nochtans gebruik je één van zijn realisatie dagelijks: hij is de grondlegger van het WWW (World Wide Web)

Cailliau werd geboren in Tongeren. (1958). Hij studeerde in 1969 af aan de Universiteit Gent als burgerlijk ingenieur in werktuigkunde en elektrotechniek. In 1971 behaalde hij ook een MSc van de University of Michigan in Computer, Informatie en Control Engineering 1971.

Tijdens zijn militaire dienst schreef hij al Fortran-programma's om troepenbewegingen te simuleren.
In december 1974 begon hij te werken bij CERN in de Proton Synchrotron afdeling, aan het controlesysteem van de deeltjesversneller.
In 1989 werkten Cailliau en Tim Berners-Lee beide aan een hypertext-systeem om documenten van en gerelateerd aan CERN op te vragen, te wijzigen en terug te sturen
Samen besloten ze om zich volledig te concentreren dat project.

In 1993 begon Cailliau het eerste webproject van de Europese Commissie voor informatieverspreiding in Europa. In december 1993 organiseerde hij de eerste International WWW Conference die in mei 1994 bij CERN werd gehouden. Deze conferentie bracht 380 internetpioneers bij elkaar en wordt nog elk jaar georganiseerd. Een mijlpaal in de ontwikkeling van het internet. Cailliau was tot 2002 lid van dit Comité.

Samen met de Europese Commissie startte hij in 1994 ook het "Web for Schools"-project. Dit project werd overeind gezet om het web voor te stellen als bron voor opvoeding en onderwijs.
Hij en Tim Bernes-Lee hadden het www kunnen patenteren en hadden ongetwijfeld fortuin gemaakt zoals met Windows of Apple, maar ze schonken hun werk aan de Gemeenschap, ook al omdat het www dienst deed als uitwisseling van hospitaalgegevens.
Hij kreeg als erkenning een Eredoctoraat aan de Universiteiten van Gent, zijn Alma Mater in 2001 en samen met Tim Berners-Lee aan de Universiteit van Luik in 2009.
Tim werd Sir Tim. Cailliau kreeg (nog) geen adellijke titel, wel een erelintje van Commandeur in de Leopoldsorde.